در بسترم خوابیده ای

در جان من پیچیده ای

در گوش من برخوانده ای

از ما چرا شستی تو دست؟

ما مست و ما مستان مست

ما رسته از القاب پست

ما راچه اندیشیده ای

ما بر همانیم از الست

ما بر همان عهدیم هنوز

ما مست آن شهدیم هنوز

مارا ببخش ار کافریم

مستیم و رقصان پا و دست

در کاس من کافور ریز

در ساغر من نور ریز

تا اندرین گوشه خراب

آباد همی گردیم و مست

ما راکشان اندر برت

چون رستم و چون حیدرت

تا جان بدرآریم ازین

خاکی تن آلوده، پست

ما را رها ، تنها کنی

تاکی تماشا می کنی

که کور کوران گرد شهر

گردیم با شمعی به دست

در جستجوی رنگ و بوت

گشتیم هر کویی که بود

نایی نماند اندر وجود

اما ز پا نتوان نشست

yaram bala nadarad
ghasde jafa nadarad
leikan cho khob rooyan
mehro vafa nadarad
yaram hamishe mast ast
dar khaneie alast ast
ta oo be khane naiad
khane safa nadarad
yarm mara rahaa kard
dar dard mobtala kard
goftam ke marhami neh
gofta davaa nadarad
yaram be room khandid
chashmane oo derakhshid
goftam ke booseii deh
gofta ravaa nadarad

دعا
تو که پاکی مثل شیشه

توکه سختی مثل ریشه

تو که نرمی مثل بارون

تو که گرمی مثل مهمون

تو که آبی واسه ماهی

تو که نذری واسه راهی

تو که عشقی واسه بودا

توکه سودی واسه سودا

توکه نوری واسه بینا

توکه طوری واسه سینا
واسه من شکسته دل هم

لحظه ای دستاتو وا کن

ازته دلت دعا کن

پدر
يادت هست ؟

تو چون درختی

استوار و تنومند بودی

ومن

چون نهالی

لرزان وضعيف

درزير سايه های انبوه روح بلندت

روييدن را آغاز كردم

ودرتندبادهای زندگی بر تو تكيه زدم

در آن زمان

گمان می بردم

روزی با تو برابری خواهم كرد

اما هرچه اوج گرفتم

دريافتم

كه تو سر در ابرها فرو برده ای



از آن روز بود که دانستم

انتهای روح بلندت دست نیافتنی است

اكنون كه مرا يارای رسيدن

به بلندای وجودت نيست ،

لا اقل بگذار

" عمق ريشه ها يت را در يابم "

بی تو صد هزار شعر در دلم خشکید
بی تو صد هزار گفته ناگفته ماند
بی تو صد هزار غروب خورشید
بی تو صد هزار طلوع ماه
همه آمدند و رفتند
اما تو هنوز
صد هزار بار است نیامده ای
بی تو صد هزار لاله در پای کوه روییدند
و صد هزار بلبل در غم گل سوختند
بی تو صد هزار پروانه گرد شمع رقصیدند
و صد هزار بار شعله اش را بوسیدند
بی تو صد هزار فرشته با من
صد هزار سال گریستند
اگر می دانستند که یک سجده
و اگر می دانستم که یک سیب
مرا و مارا
از تو صد هزار سال به دور می افکند
صد هزار بار سوگند
که حتی یکبار
از کنار باغ سیب
خانه ات
نمی گذشتم

It is love
The only things in the world forever
And there is nothing else
Nothing else exist except love
Every day when i wake up on my bed
I feel love fulfill around me
And there is nothing else
What should I fear?
When I’m not alone
There is love surround me
When I look at a little child smiling
I fall in love with
And I know there is love around me
Why should I fear of lonely?
Cause you're here near beside me
I never afraid I 'm being cold
Cause your love are hot and shiny

amad.
aramo ghamgin.
va kenaram aramid.
baraye oo ke tamame eshghash ra be paye man rikhte bud.
digar ramaghi baghi namande bud.
negaham kard.
va man
tanha sar be zir afkandam
chera ke dar moghabele anche u be man dade bud.
ane man chizi nabud joz zarreie dar darya.
u bozorgtar az an bud ke male khod bashhad.
u man bud.
va ma bud.
vali digar barayash tabo tavane maeeo mani namande bud.
mikhast chon kabutari raha bashad.
va man ehsas kardam.
chon zanjiri paibastash kardeam
bejaye anke chon dasti be parvazash dar avaram.
miane ma sokut che por hayahu migozasht.
va range tabiat digar yadavare khoshihaye kudaki nabud.
va khub ke negah kardam.
tamae parhash zakhmi bud.
va man baraye oo
dar zehne kuchake khish be donbale marham migashtam.
hezar bar agar az man jan bekhahad darigh nakhaham kard.
vali nemidanad ke eshghe khaamush varzidan che ghadr sakht ast.
baraye man ke nemitavanam ba kalamate ziba eshgham ra be sahne avaram.
cheghad sakht ast baiane anche nahan mikonam.
magar az takapuye negahe khasteam pey barad shaiad be aamaghe esghe amigham.
agar che anche mara dar sarast besiar ast.
vali dar del tanha chand khat barayash be yadegar migozaram
"dustat daram"

منتظر یه نورم
آخه نور خونم کم شده
میخوام بیاد منو ببره با خودش
ببره تا شهر آسمونی
همونی که همیشه بود
اون بالا ها
بعد ما پیدا شدیم
توی شهر گشتیمو گشتیم
تا نوبتمون شه
که یهو بیایم پایین
قبل از اون اما ولی
گاهی شبها
می آمدیم پایین
بدون اجازه خدا
شیطونی می کردیم آخه ما
می آومدیم پایین تا روی ابرا
گاهیم پایین ترا
تا توی خونه
تو اتاقا
سری می زدیم به مامان بابا
میرفتیم تو خوابشون
باهاشون حرف می زدیم
که داریم میایم مامان
که داریم میایم بابا
نکنه دعوا کنین
بلوا کنین
سرمون جیغ بزنین
داد بکشین
نکنه مارو نخواین
آخه ما غیر شماکارنداریم
بار نداریم
هیچکی کمک کار نداریم
ای بابا کجا بودیم
باز دور شدم از اصل کلام
رشته رفت از دست و پام
داشتم از نور براتون حرف میزدم
اون یکی نور کبود
همونه آره خودش بود
همون نوری که ازاون روزاول بود
ولی ماها نبودیم
همونی که توی خواب ما رو ربود
همونی که رفت تا اعماق وجود
همونی که رفت تو تاروپود
همون نوری که همیشه اینجا بود
ولی مال اینجا نبود
کی میشه باز بیاد فرود
توی این جسم کبود
دست روح منو باز بگیره زود
بریم بالا مثل دود
نه انگار" سعید"ی بود